ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΕΧΗ ΔΙΑΒΗΜΑΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΤΕΛΙΚΑ  - ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΜΗΝΕΣ  - ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΑΜΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΩΝ Α.Μ.Ε.Α ΣΤΟ 2^ο ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΕΠΑΛ ΠΕΙΡΑΙΑ


Αγαπητοί συμπολίτες μου

Αισθάνομαι ηθική και κοινωνική υποχρέωση να στείλω αυτή την επιστολή προς ενημέρωση των γονέων και μαθητών ΑΜΕΑ σχετικά με τα δικαιώματά τους, την ισότιμη μεταχείριση και τις ίσες ευκαιρίες που πρέπει να έχουν τα ΑΜΕΑ, σε όλα τα επίπεδα της σχολικής εκπαίδευσης. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω δημοσίως  όλους εκείνους πού στάθηκαν στο πλευρό μου και με βοήθησαν για την  ομαλή και ανεμπόδιστη φοίτηση μου στο 2^ον νυχτερινό ΕΠΑΛ Πειραιά μέχρι και σήμερα.

Από την πρώτη μέρα πού γράφτηκα στο 2ον νυχτερινό ΕΠΑΛ Πειραιά, λόγω του ότι ανήκω στη κατηγορία των Αμέα, αντιμετώπισα σοβαρότατα προβλήματα προσβασιμότητας στο σχολείο,  αφού οι παλιές ράμπες πού υπήρχαν  ήταν πρωτόγονες και εντελώς ακατάλληλες για την απρόσκοπτη και ομαλή είσοδο στο σχολείο ατόμων με αναπηρία. Μόνη μου ήταν αδύνατο να ανέβω την υπάρχουσα ράμπα, της οποίας η πρωτόγονη κατασκευή ήταν προφανώς αποτέλεσμα απάτης!

Οι μαθητές και όσοι με βοηθούσαν  να μπώ στο σχολείο,  αντιμετώπιζαν ενδεχόμενο τραυματισμό και κατέβαλλαν μεγάλο κόπο για την είσοδό μου στο ΕΠΑΛ.  Ήταν αδύνατο ακόμα και για ένα υγιές άτομο να ανέβει μόνο του αυτή την Ράμπα της ντροπής!.... Ταυτόχρονα υπήρχε και μεγάλο πρόβλημα αυτοεξυπηρέτησης, αφού οι τουαλέτες πού υπήρχαν  στο σχολείο δεν ήταν επίσης κατάλληλες για Αμέα!... 

Σύμφωνα με τον νόμο, οι Δήμοι είναι αρμόδιοι για την κατασκευή ράμπας στα σχολεία και τη ασφαλή μετακίνηση των Αμέα, ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης και ανεμπόδιστη εκπαίδευσή τους. Το υπουργείο Παιδείας και οι εκπαιδευτικοί θεσμοί έχουν υποχρέωση να ελέγχουν και να μεριμνούν για την εξασφάλιση όλων των σχετικών δικαιωμάτων και των υποδομών για τους ανάπηρους συμπολίτες μας  ώστε να διασφαλίζεται η ομαλή φοίτησή τους στα σχολεία της χώρας.

Στην περίπτωση του 2^ου νυχτερινού  ΕΠΑΛ Πειραιά, το καθήκον κατασκευής κατάλληλης ράμπας για Αμέα, το είχε η Δημοτική Αρχή Πειραιά, η οποία όμως χρειάστηκε περίπου 30 μήνες για  να συμμορφωθεί με τον νόμο και να σεβαστεί τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΜΕΑ.

Έπρεπε, μετά τα συνεχή τηλεφωνήματα της διεύθυνσης του σχολείου, που έμεναν όμως χωρίς ανταπόκριση, να γίνει τελικά μήνυση στην Εισαγγελία Πειραιά κατά του Δήμου, από εμένα, και έπρεπε να πάρει διαστάσεις δημόσιας καταγγελίας στις εφημερίδες, σε βουλευτές και πολιτικά κόμματα, με πρωτοβουλία του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Βύρωνα (ΚΙΦΒ) κατά των ανάρμοστων και παράνομων συμπεριφορών του Δήμου Πειραιά, ώστε να αναγκαστεί  η δημοτική αρχή  να κάνει το καθήκον της και να κατασκευάσει τις ράμπες. Η παρέμβαση του ΚΙΦΒ ήταν καταλυτική.  Εδώ, για να είμαι ίσως δίκαιη,  θα πρέπει να αναφέρω ότι ο Δήμος Πειραιά θα δυσκολευόταν πολύ να μη συμμορφωθεί με τον νόμο και να αγνοεί ΒΑΣΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ των ΑΜΕΑ, άν το υπουργείο Παιδείας τηρούσε την υποχρέωση  του να ασκεί  έλεγχο σε όλα τα σχολεία, σχετικά με τις υποδομές τις οποίες πρέπει να διαθέτουν, για τα ΑΜΕΑ.

Κλείνω λέγοντας ότι τέτοια άτομα όπως οι εθελοντές,  ο πρωτεργάτης του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΒΥΡΩΝΑ, Η διευθύντρια του 2ου ΕΠΑΛ Πειραιά , ΤΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΜΕΛΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ  ΠΟΥ  ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΕΞΟΔΑ ΕΦΤΙΑΞΕ ΕΙΔΙΚΗ ΤΟΥΑΛΕΤΑ  ΓΙΑ ΑΜΕΑ (!) , Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑΣ κ. ΠΕΤΡΟΣ, καθώς και όσοι  ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΕΠΙ ΤΡΙΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, κοσμούν την αξία της κοινωνικής αλληλεγγύης και πάνω από όλα τη λέξη Άνθρωπος. Ο θεός να τους έχει καλά και να τους ευλογεί .

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ       

Mανόκα Κασφίκη Eλένη

23 Φεβρουαρίου 2017