ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ [PAUL ÉLUARD (1895-1952)]: Αθήνα

Λαέ ελληνικέ, λαέ βασιλιά, λαέ απελπισμένε
άλλο δεν έχεις πια να χάσεις απ’ τη λευτεριά,
από τον έρωτά σου για τη λευτεριά και για το δίκιο
κι από την άμετρην ευλάβεια πο ’χεις στον εαυτό σου

Λαέ βασιλιά δεν σ’ απειλεί ο θάνατος
στον έρωτά σου είσαι όμοιος, είσαι αγαθός
και το κορμί και η καρδιά σου πεινούν για αιωνιότητα
λαέ βασιλιά, επίστεψες πως το ψωμί σού ανήκε

Και πως σου δίνουν τίμια τ’ άρματα για να γλιτώσεις
την ίδια σου τιμή, το νόμο σου να ορθώσεις,
μα ω απελπισμένε λαέ μπιστέψου μόνο στ’ άρματά σου
σου τα ’δωσαν για ελεημοσύνη, μα από τούτα πλάσε την ελπίδα

Κι αντίταξέ τη με τη μαύρη φλόγα
με τον ανήλεο θάνατο που πλάι σου δεν αντέχει
απελπισμένε λαέ, μα λαέ ηρώων
λαέ που πεθαίνεις απ’ την πείνα και πεινάς αχόρταγα για την πατρίδα

Μεγάλε και μικρέ, στο μέτρο του καιρού σου,
ελληνικέ λαέ, των πιθυμιών σου κύριε πια για πάντα,
των πιθυμιών σου για τη σάρκα και το ιδανικό της ενωμένης σάρκας
και για τις άδολες λαχτάρες, το ψωμί, τη λευτεριά σου,

Τη λευτεριά, όμοια με τη θάλασσα και με τον ήλιο.
Το ψωμί παρόμοιο με τους θεούς, το ψωμί που σμίγει τους ανθρώπους.
Το πραγματικό και φωτεινό αγαθό που ’ναι πιο πάνω απ’ όλα
πιο πάνω από τον πόνο και πιο πάνω απ’ τους οχτρούς μας!

Μετάφραση: Άγγελος Σικελιανός